Opowianie nr 12 od Kelsi

Kelsi

Miejsce: Puszcza Istot
Rowena przemierzała jedną z rzadziej uczęszczanych ścieżek Puszczy przeklinając w duchu przyjaciół ze szkoły. Jak mogła dać im się namówić na taki pomysł? Nagle do jej uszu dobiegły odgłosy kroków, zanim zdążyła się schować na ścieżce pojawiła się zakapturzona postać.

Nerezza

- To przejście jest płatne. - powiedziała Nerezza, patrząc spod dużego kaptura na obcą osobę. Głos miała pewny i mocny. Stanęła tak, by nie widać było jej twarzy.

Kelsi

Nie panikuj Rowena! - skarciła się dziewczyna w myślach.
- Czy nie wolno już bezpiecznie przejść elfce ścieżką w jej własnym kraju? - spytała wyzywająco.
Co z tego, że najprawdopodobniej wkrótce umrze? Żaden obcy nie będzie jej groził!

Nerezza

- Możesz przejść bezpiecznie, jeśli mi zapłacisz. - odpowiedziała. Schowała rękę pod płaszcz i chwyciła rękojeść broni. Delikatnie się uśmiechnęła, ale nieznajoma nie mogła tego zauważyć. - Chyba, że masz lepszy pomysł.

Kelsi

Lepszy pomysł, czy ta nieznajoma rzuca mi wyzwanie? - pomyślała gniewnie Rowena.
- Uważaj na słowa! - zawołała. - Mówisz do córki elfiego lorda! Moja rodzina jest blisko królowej! - powiedziała oburzona za późno uświadamiając sobie, że ta informacja była zbyt ważna by nierozważnie nią rzucać przy obcych bandytach.

Nerezza

- Córka elfiego lorda powiadasz... - Nerezza zamyśliła. Wizja porwania i żądania okupu wydała jej się bardzo kusząca. Po chwili odrzuciła ją. Miała do czynienia z zakładnikami, więcej z nimi problemu niż pożytku. Wzruszyła ramionami. - Możesz być nawet Darockiem, zapłacić i tak musisz. Muszę jakoś zarabiać.

Kelsi

- Jeżeli spróbujesz mnie okraść będziesz miała poważne problemy! Moi znajomi wkrótce się tu pojawią, a wówczas pożałujesz - syknęła elfka grając na zwłokę.
Czemu musiałam się zgodzić na ten zakład i zostawić cały ekwipunek, po za sztyletem, w mieście?! Przecież oni nie zjawią się prędzej niż za dwa dni - lamentowała w duchu.

Nerezza

- A czy próbuję cię okraść? Ja tylko grzecznie proszę. - powiedziała Nerezza. Cała sytuacja bardzo ją bawiła. Postanowiła podroczyć się z elfką dłużej. - Poważne problemy z prawem i tak już mam. A co do twoich znajomych, to ja tu nikogo nie widzę, oprócz nas i kilku komarów.

Kelsi

Rowena przekrzywiła głowę, patrząc na nieznajomą z irytacją.
- Cóż, żądasz pieniędzy za przejście drogą, która nie należy do ciebie. Wychodzi na to, że jesteś również przestępcą. Powinnam teraz wezwać straż - powiedziała.

Nerezza

- Cóż, przestępcą jestem od dobrych kilku lat. Wysyłają za mną listy gończe, według mnie to bezsensu, bo i tak nikt nie da rady mnie złapać. A straż możesz sobie zwoływać, jak długo chcesz, poradzę sobie z nią. - powiedziała, nadal ironicznie się uśmiechając. Po chwili namysłu dodała. - Mam lepszy pomysł. Ty mi zapłacisz, a ja nie dość, że nie zrobię ci krzywdy, to jeszcze będę cię eskortować. Drogi tu są niebezpieczne, można spotkać gorszych łotrów ode mnie. Umowa stoi?

Kelsi

Przekrzywiła głowę marszcząc brwi. Co ta dziewczyna sobie myśli? Umiem walczyć lepiej niż niejeden chłopak! - prychnęła w myślach.
- Nie - syknęła.
Była przygotowana do walki.

Nerezza

Dziewczyna nie była zdziwiona, rzadko kto ufałby bandycie. Chociaż Nerezzie można była zaufać, bo była lojalna do końca, co było rzadko spotykaną cechą. Spojrzała na nieznajomą i zarejestrowała, że złapała za broń. "A więc woli walczyć, mało rozsądna decyzja." - pomyślała.
- Jesteś pewna?

Kelsi

Skinęła głową. Nieznajoma miała problem, bo po stronie Roweny stała magia. Rzuciła szybko zaklęcie maskujące i kilka dodatkowych, które zapewnią bandytce pracę na najbliższe minuty, po czym oddaliłasię w kłębach dymu. Zatrzymała się dopiero milę dalej, przywołując Iriego. Postawiła swego ogiera na czatach i rzuciła zaklęcia kopii. Kilka jej perfekcyjnych klonów wyruszyło na spotkanie nieznajomej. Tymczasem elfka przyjęła postać sosny cóż. Już wkrótce usłyszała zbliżającą się bandytkę i jej przekleństwa, gdy zaatakowało ją stado wron. Zmieniła się! To oznacza, że jest zmiennokształtną! - przemknęło jej przez myśl. Niestety stado było tak zaprogramowane, że musiała z nimi walczyć albo dopóty jich nie zabije, albo dopóty Rowena nie cofnie zaklęcia.

Nerezza

*Spokojnie, Nerezza nie jest aż taka zła... xD*
Nerezza zmieniła się w kruka, by dogonić dziewczynę, jednak nagle zaatakowało ją stado wron. Z powrotem zmieniła się w człowieka. Wyciągnęła swoje dwa tanto i leniwymi ruchami wybiła każdą wronę. Nie stanowiły dla niej zagrożenia, dla niej była to tylko rozgrzewka. Klony były już trudniejsze do pokonania, ale szybko sobie z nimi poradziła. Podczas walki spadł jej kaptur, odsłaniając szare oczy z cieniem cynizmu oraz lekki uśmieszek. Zastygła w postawie bojowej, jednak po chwili opuściła broń. "Nie cierpię magii, jest strasznie denerwująca" mruknęła. Skorzystała ze swojej paranormalnej zdolności i wysłała potężną wiązkę bólu w każdym kierunku.

Kelsi

*Oj tam oj tam! Rowena to zUo wcielone xD*
Otworzyła umysł, słuchając myśli zmiennokształtnej. W ostatniej chwili postawiła niewidzialną barierę ochronną pomiędzy nią, a Irienem. Gdyby nie fakt, że wyglądała jak sosna zaczęłaby chichotać. Bariera nie zneutralizowała całego bólu jednak przemieniła go w łaskotki. Z niemałą satysfakcją zauważyła, że bandytkę otoczył rój dzikich pszczół. Rzuciła kilka dodatkowych zaklęć i wróciła do swojej postaci, wskakując na grzbiet Iriego. Oddaliła się trzy mile, zostawiając setki pułapek, była już blisko stolicy.

Nerezza

*Trzeba coś wymyślić, żeby opowiadanie nie skończyło się za szybko xD*
Nerezza złapała się za skronie. Paradoksalnie, zadawanie komuś bólu wzrokiem wywoływało u niej niemały ból. Cóż, nie można mieć wszystkiego. Po chwili usłyszała znajome bzyczenie dzikich pszczół. Głośno westchnęła z irytacji i zmęczenia. Stała bez ruchu, pozwalając owadom po niej chodzić. Jeśli nie będzie wykonywała gwałtownych ruchów, nie zaatakują jej. Pszczoły straciły zainteresowanie Nerezzą, a ona tymczasem wzbiła się w powietrze, zgrabnie unikając pułapek. Rozsądek kazał jej zostawić nieznajomą w spokoju, jednak urażona duma nie pozwalała jej na to. Po chwili dogoniła ją. Nerezza skoncentrowała się, zadając ogromy ból koniowi, jako słabszej istocie. Zwierzę padło nieprzytomne na ziemię, a Nerezza wylądowała i (jako człowiek), oparła się o drzewo zbierając siły.

Kelsi

*Mam plan nie bój się, zaprosiłam gościa do opowiadania jeśli się nie pogniewasz xD*
Elfka zawrzała z furii. JAK ONA ŚMIAŁA SKRZYWDZIĆ JEJ IRIEGO?! Zanim zmiennokształtna zdążyła cokolwiek zrobić Rowena pozbawiła ją przytomności rzucając w nią zaklęcie, w które włożyła olbrzymią ilość mocy.

Nerezza

*Spoko, tylko nie zlinczujcie mi Nerezzy, za bardzo ją polubiłam xD*
W tym samym czasie, gdy prawie bez sił oparła się o drzewo, zakręciło jej się w głowie. Myślała, że jest to wynik użycia mocy, ale wkrótce potem zamroczyło ją. Straciła przytomność.

Kelsi

Rowena zajęła się Iriem wysyłając przy tym telepatyczną wiadomość do jej przyjaciółki. Bała się, że jej wierzchowcowi mogłoby się coś stać a w żadnym przypadku nie zamierzała odpuszczać zmiennokształtnej.

Lis

Zaniepokojona wezwaniem Roweny wskoczyłam na grzbiet Evila i wyruszyłam w wskazanym przez nią kierunku.
[Rez, Nerezza i Rossen się znają czy nie znają? xD]

Nerezza

*Rossen zna Nerezzę ze słyszenia i z listów gończych xD Prywatnie się nie znają*
Nerezza powoli odzyskiwała przytomność. Była wykończona, a głowa bardzo ją bolała. Z cichym jękiem oparła się o drzewo i spróbowała się rozejrzeć, niestety obraz jej się zamazywał. Na wszelki wypadek prawą ręką sięgnęła po tanto, jednak wiedziała, że nie jest w stanie walczyć. W duchu przeklinała nieznajomą i jej magię. Nigdy nie lubiła magów.

Lis

*Łokej

*
Przybyłam na miejsce i przywitałam się z Roweną w tym momencie, w którym zmiennokształtna zaczęła się budzić. Szybko pozbawiłam ją broni i zablokowałam jej magię. Cóż, teraz możemy porozmawiać. Oparłam się o drzewo, patrząc na kobietę uważnie.

Nerezza

Nerezza nie stawiała oporu, bo i tak nie miała szans. Nie miała nawet siły zamienić się w kruka. "Wszystkie elfy mają taką ograniczoną magię?" - zastanawiała się w myślach. Spojrzała na elfkę swoimi zimnymi, szarymi oczami.
- Czego chcesz? - zapytała ostrym tonem.

Lis

Przekrzywiłam głowę, odpowiadając:
- Wiele rzeczy - zaśmiałam się, momentalnie poważniejąc. - Przede wszystkim interesuje mnie, co tutaj robisz, kim jesteś i dlaczego atakujesz moich poddanych - syknęłam.

Nerezza

- Co ja tu robię? Siedzę i odpowiadam na pytania pewnej elfki, jakbyś nie zauważyła. - odpowiedziała, uśmiechając się ironicznie. - A to, kim jestem nie powinno ciebie interesować. - zignorowała trzecie pytanie.

Lis

Uśmiechnęłam się wesoło. Cóż, nie zamierzałam dać się jej sprowokować.
- Widzisz, powinno mnie to interesować, zważywszy, że atakujesz moich poddanych w państwie, którym władam. Więc może będziesz tak łaskawa i mi odpowiesz? - spytała łagodnie, takim tonem, jakbym pytała o pogodę.

Nerezza

Nerezza parsknęła niekontrolowanym śmiechem.
- O, a więc jesteś królową. Wydaje mi się, że takie ważne osobistości mają pilniejsze sprawy na głowie niż bieganie po lesie i przesłuchiwanie przypadkowych ludzi. - powiedziała, patrząc z lekką pogardą. Właśnie dlatego była przeciwna jakiejkolwiek władzy...

Lis

Nie wytrzymałam. Roześmiałam się, zaskakując tym i Rowenę i nieznajomą. Bawiło mnie, ze większość istot twierdziła, że osoby, będące przy władzy muszą zachowywać się sztywno, siedzieć w zamku i rządzić tak, by im było najlepiej.
- Cóż, obawiam się, że nie należę do typowych władczyń. Z całą pewnością mam wiele ważnych spraw na głowie, jednak, gdybyś musiała spędzić kilkanaście godzin z facetami, którzy zachowują się, jakby im ktoś wsadził kije w cztery litery, też chętnie wyrwałabyś się z ich towarzystwa. Więc, będzie łaskawa mi odpowiedzieć czy mam po prostu przeszukać twój umysł? Nie lubię tego robić, ale jeżeli nie zostawisz mi wyboru, zdecyduję się na to - stwierdziłam wesoło.

Nerezza

"Wyczarowywanie klonów? Telepatyczne zabieranie komuś przytomności? Przeszukiwanie umysłu? Czy jest coś, czego te chędo.żone elfy nie potrafią?" - pomyślała ze złością. Gapiła się tępo w ziemie, po chwili znów patrzyła na rozmówczynie.
- Co dokładnie chcesz o mnie wiedzieć? - spytała gorzkim tonem. Po chwili dodała - Nawet, jeśli zajrzałabyś w mój umysł, nie zobaczyłabyś tam nic ciekawego.

Lis

Uśmiechnęłam się radośnie, odpowiadając:
- Ciekawi mnie wiele rzeczy, ale przede wszystkim kim jesteś i, co tutaj robisz?