Opowiadanie nr 8 od Nerezzy

Nerezza

Nerezza szła powoli po lesie, uważnie rozglądając się na boki. Podobno kilka dni temu grasował tu olbrzymi dzik albinos, a skóra takiego zwierza jest wiele warta... Minęła właśnie duże drzewo o charakterystycznym, powyginanym przez naturę pniu. Miał wrażenie, że już je kilka razy mijała. "Cudownie, chyba się zgubiłam." - mruknęła pod nosem. Lepiej byłoby zmienić się w kruka, ale deszcz pozlepiałby jej pióra, co byłoby znaczną przeszkodą. Nerezza zaciągnęła mocniej kaptur na głowę i skręciła w lewo. "Mam nadzieję, że dzisiaj znajdę tego dzika." - powiedziała i przystanęła. Usłyszała obok siebie podejrzany odgłos. "To tylko wiatr." - pomyślała, ale na wszelki wypadek wyciągnęła broń.

Sometha

//pozwolę sobie dokończyć//

Sometha od jakiegoś czasu przypatrywała się kręcącej się w kółko dziewczynie. Było w tym coś, co ją niezmiernie bawiło. Siedziała w wilczej postaci, ukryta w gęstych krzakach. Lepszej kryjówki nie mogła sobie wymarzyć. Lekko zmarszczyła nos słysząc, jak jakaś gałązka pękła pod jej łapą. Zarejestrowała również to, że dziewczyna sięgnęła po broń. Wyjść, czy nie wyjść?

Nerezza

- Czy ktoś tu jest? - spytała, uważnie rozglądając się na boki. Skierowała się w stronę tajemniczego dźwięku. "Pewnie to tylko jakieś małe zwierzę, lub wiatr" - pomyślała, ale stanęła i niepewnie zerkała na krzaki. Nadal trzymała w ręku broń, gotowa w każdej chwili zaatakować.

Sometha

-Ano jest. - odpowiedziała.
Wyszła z pomiędzy krzaków. Jej sierść przemokła do reszty. Miała wielką ochotę otrzepać się, ale najpewniej cała woda wylądowałaby na nieznajomej.

Nerezza

Nerezza trochę zdziwiona spojrzała na nieznajomą, spodziewała się czegoś innego. Mocniej zacisnęła dłoń na rękojeści broni.
- Śledziłaś mnie? - spytała, lekko mrużąc oczy.

Sometha

Wilczyca przysiadła.
-Nie śledziłam. Obserwowałam, nawet nie musiałam ruszać się z miejsca. - zauważyła.
Zauważyła jak dziewczyna mocniej zaciska dłoń na broni.

Nerezza

- Czyli faktycznie się zgubiłam. - mruknęła pod nosem. Zimno wywołane deszczem zaczęło przybierać na sile. - Nie widziałaś przypadkiem w pobliżu białego dzika? Szukam go już jakiś czas.

Sometha

-Dzik albinos? Zwykłe dziki widziałam, ale białego nie. - odpowiedziała.

Nerezza

- Szkoda. - westchnęła i opatuliła się szczelniej kurtką. Nagle usłyszała w oddali kwik. - Chyba się odnalazł. - powiedziała i powoli ruszyła w kierunku dźwięku. Spojrzała przez ramię na wilczycę i spytała - Chcesz iść ze mną? Przydałaby mi się pomoc.

Sometha

-W sumie, co mi szkodzi. - mruknęła podnosząc się z ziemi.
Ruszyła za dziewczyną co jakiś czas strzygąc uszami.

Nerezza

"Jak będzie po wszystkim, pójdę do karczmy i urżnę się w trupa, ot co", pomyślała. Z lekkim zdziwieniem zauważyła, że nieznajoma postanowiła jej towarzyszyć. Usłyszała lekki szum krzaków z prawej strony, jednak to zignorowała.
- Jak masz na imię? - spytała Nerezza, próbując nawiązać rozmowę.

Sometha

Szum krzaków na chwilę zwrócił uwagę zmiennokształtnej. Na chwilę zniknęła między nimi. Wyszła z drugiej strony.
-Sometha. - przedstawiła się -A ty? - dodała.

Nerezza

- Nerezza. - odpowiedziała, po czym stanęła. - Zatrzymaj się. Zdaję mi się, że... - nie dokończyła, bo naprzeciwko nich wyskoczył wielki jeleń. W oczach nie miało żądzy mordu, ale panikę. Zwierzę wykonało kilka nieporadnych susów i padło na ziemię. Nerezza podeszła do niego i kucnęła. - Chyba mamy jakiś trop. - powiedziała, patrząc na rany.

Sometha

-Uh, paskudna sprawa. - mruknęła Sometha pochodzące do Nerezzy.

///M.

Nerezza

- Biedny zwierzak. Teraz to prawdopodobnie my będziemy mieć na głowie tego drapieżnika, który mu to zrobił. Tędy. - powiedziała stanowczo i ruszyła w kierunku, z którego wybiegł jeleń. Uniosła wyżej broń i zaczęła stąpać z mniejszą niż zawsze pewnością.

Sometha

Wilczyca mruknęła coś, po czym ruszyła za Nerezzą. Szła na lekko ugiętych łapach gotowa w każdej chwili zaatakować lub odskoczyć w bok. Z dzikami nie ma żartów.

Nerezza

Na szczęście deszcz przestał padać, nawet zrobiło się trochę cieplej.
Nerezza usłyszała szmer, całkiem niedaleko. Ale za każdym razem z innej strony... Na szczęście deszcz przestał padać, nawet zrobiło się trochę cieplej. "Spokojnie, cokolwiek to jest, dzisiaj prawdopodobnie umrze" mruknęła do siebie. Dałaby sobie rękę uciąć, że coś właśnie łypnęło na nią czerwonymi ślepiami, ale szybko zniknęło.
- Mam złe przeczucie, a ty?

Sometha

Wilczyca odwracała łeb w kierunku dźwięku. O tyle dobrze, że deszcz przestał padać. Sometha otrząsnęła się z wody.
-Jest blisko. - stwierdziła.

Nerezza

"Czy ten dzik się z nami bawi? W takich warunkach mógłby już dawno zaatakować" pomyślała Nerezza. Szła powoli, starając się być możliwie najciszej. Dźwięk mógłby zdradzić jej położenie.
- Teraz bez słowa. - wyszeptała do towarzyszki.

Sometha

Kiwnęła łbem na znak, że zrozumiała. Stanęła prawie w zupełnym bezruchu. Wodziła wzrokiem po krzakach. Przez chwilę wydawało jej się, że zobaczyła pomiędzy liśćmi białą sierść. Zaraz potem rozległ się szelest kawałek dalej. Czyli jednak wcale jej się nie zdawało.

Nerezza

Jej uwagę przykuło pewne drzewo. Była czujna idąc tam, jednak to co zobaczyła, wprawiło ją w lekkie osłupienie. Na drzewie był ślad kła dzika, dosyć głęboki. "Trochę przerośnięty ten dzik" pomyślała. Znowu rozległ się kwik, tym razem bliżej.

Sometha

Dzikowi zapewne znudziła się zabawa w kotka i myszkę, bo wypadł z krzaków i zaszarżował na wilczycę. Sometha wcale się nie zdziwiła, w końcu wilk = drapieżnik, a drapieżnik = zagrożenie. Nawet jeżeli jest się tak pokaźnych rozmiarów. Wilczyca ledwo uskoczyła. "Nie dość, że wielki, to jeszcze szybki" pomyślała odwracając się przodem do zwierzęcia.

Nerezza

Usłyszała za sobą głośny dźwięk. Szybko odwróciła się i zobaczyła, jak dzik atakuje wilczycę. "Wielkie bydlę. Muszę atakować tak, by za bardzo nie uszkodzić skóry" - pomyślała i zamieniła się w kruka. Podleciała do dzika i podrapała mu oczy, na chwilę go oślepiając. Wściekłe zwierzę walnęło ją kłem. Nerezza odleciała od niego, zamieniła się w człowieka i wyciągnęła swoje obie bronie.

Sometha

Dla wilczycy nie uszkodzenie skóry nie było takie proste. Doskakiwała do dzika i gryzła go po nogach, po czym odskakiwała. Było to o tyle trudne, że zwierzę szybko odwracało się do niej przodem i próbowało ugodzić kłem.

Nerezza

Nerezza podbiegła do dzika od tyłu i jedną broń wbiła w nogę dzika, a drugą w brzuch. Zwierzę nie zostało dłużne i kopnęło z całej siły w brzuch. Nerezza straciła równowagę i upadła na plecy. "Przez tego dzika będę mieć siniaka" pomyślała i uciekła na bok, by zaatakować kolejny raz.

Sometha

Tym razem Sometha postanowiła przytrzymać dzika trochę dłużej. Doskoczyła do niego i z całej siły zacisnęła szczęki na jego nodze. Zwierzę kwiknęło i zaczęło się szamotać. Wilczyca nie puszczała, przeciwnie, próbowała przewrócić dzika ciągnąc jego kończynę w swoją stronę. Zarobiła kilka kopniaków, z których jeden chyba naruszył jedno z żeber.

Nerezza

Ponowiła atak, tym razem celowała w kark. Jednak natrafiła na opór, więc zaatakowała brzuch dzika. Zwierzę próbowało uciec, lecz nie mogło z powodu wilczycy. Widać było, że dzik powoli traci siły, bo słabiej i wolniej atakował.

Sometha

Wilczyca w końcu puściła nogę dzika i odskoczyła. Przez jej ciało przeszedł ból. Skuliła się lekko.

Nerezza

Ostatnimi siłami dzik przewrócił na plecy Nerezzę. Przez jakiś czas dziewczyna siłowała się z nim, aż w końcu zadała bronią śmiertelny cios. Dzik cicho zakwilił i opadł bezwładnie na ziemię. Nerezza przez kilka długich sekund leżała bez tchu na ziemi, po czym wstała i spojrzała na wilczycę.
- Idę po jakieś patyki na rozpalenie ogniska - powiedziała i poszła.

Sometha

Sometha popatrzyła na pozwalającą się dziewczynę. Kiedy już zapewniła się, że jest sama, zmieniła postać na ludzką. Skrzywiła się lekko i pomacała ręką żebra. Jedno było prawie na pewno złamane.