Opowiadanie nr 8 od Nerezzy

Nerezza

Szła powoli, szukając jakiegoś suchego drewna. Miała nieprzyjemne wrażenie, że ktoś ją obserwuje, ale nie przejmowała się tym. Gdy już nazbierała zadowalającą ją ilość drewna i rozpałki, wróciła do swojej towarzyski. Lekko się uśmiechnęła, gdy zobaczyła, że przybrała swoją ludzką postać, ale nic nie powiedziała. Udało jej się w miarę szybko rozpalić ognisko. Przez jakąś chwilę siedziała w ciszy, nagle odezwała się do Somethy:
- Wszystko w porządku? Jesteś blada.

Sometha

-Tak... W porządku. - odpowiedziała.
"Byle nie zemdleć, byle nie zemdleć..."

Nerezza

- Skoro tak twierdzisz... - powiedziała Nerezza i wzruszyła ramionami. Podeszła do martwego dzika i zaczęła powoli oddzielać skórę od reszty. Gdy już to zrobiła, część mięsa postanowiła upiec. Skórę zwinęła i odłożyła na bok.
- Gdy już ją sprzedamy, podzielimy się po połowie.

Sometha

Kiwnęła lekko głową na znak, że się zgadza. Ogień przyjemnie grzał. Gdyby nie żebro, to mogłaby zaliczyć ten dzień do udanych.

Nerezza

Powoli zaczęło robić się ciemno. Nerezza w oddali usłyszała wycie i odgłos odlatujących ptaków. "Kolejny zwierz, żeby nie było nudno?" pomyślała, marszcząc brwi.
- Idź spać, ja będę pilnować. - powiedziała do towarzyszki. Wyciągnęła obie bronie i zaczęła je czyścić, żeby się czymś zająć.

Sometha

"I tak nie zasnę" pomyślała Sometha. Położyła się na lewym boku, żeby bardziej nie obciążać złamanego żebra. Usiłowała się nie skrzywić. Zamknęła oczy. Nie spała. Nasłuchiwała, gotowa w razie czego zareagować.

Nerezza

Dorzuciła kilka drew do ognia i wygodniej oparła się o drzewo, nasłuchując. Wsłuchiwała się w miarowy kroki szum liści, starając się wyczuć najdrobniejszą nieścisłość w harmonicznym rytmie, mogącą zwiastować coś złego. Znów usłyszała odległe wycie, od którego dostała ciarek. "To będzie ciężka noc" pomyślała i westchnęła.

Sometha

Wciąż nie spała i nie zapowiadało się, żeby to szybko się zmieniło. Jej nie przerażało odległe wycie. Cokolwiek to było, znajdowało się daleko.

Nerezza

Nerezza postanowiła się przejść po okolicy, tak na wszelki wypadek. Uważnie rozglądała się, próbując coś usłyszeć lub dostrzec w ciemnościach. Nic nie wzbudziło jej uwagi, więc wróciła do ogniska. Była zmęczona, więc popadła w lekki sen.

Sometha

Sometha przysięgał na chwilę. Kiedy otworzyła oczy, miejsce na którym siedziała Nerezza było puste. Jednak po chwili dziewczyna wróciła. Kobieta zmieniła pozycję. Usiadła opierając się plecami o drzewo.

Nerezza

Obudziły ją pierwsze, lekkie promienie słońca. Spojrzała na Somethę.
- Powinniśmy wyjść z tego lasu, już za długo w nim siedzimy. - powiedziała. Wstała i zawinęła skórę dzika.

Sometha

Zasnęła dopiero nad ranem. Spała krótko, obudził ją głos Nerezzy
-Mhm. - mruknęła wstając.
Skrzywiła się. Pierwszym co zrobi, to spróbuje znaleźć medyka gotowego jej pomóc.

Nerezza

Jako kruk wzleciała ponad drzewami, by znaleźć wyjście z lasu. Po dłuższej chwili wróciła do Somethy i z powrotem zmieniła się w człowieka.
- Tędy. - powiedziała i ruszyła na wschód. - A tak właściwie, to co tutaj robisz? Rzadko można spotkać kogoś tak daleko od ludzi.

Sometha

Kobieta czekała, aż Nerezza wróci. Kiedy w końcu się doczekała, ruszyła we wskazanym przez nią kierunku.
-Długa historia. - odpowiedziała.
Nie miała zamiaru zwierzać się ze swoich problemów praktycznie nie znanej sobie osobie.

Nerezza

- Mamy dużo czasu. - powiedziała, ale nie drążyła dalej tematu. Nagle usłyszała znajome wycie. Westchnęła i lekko przyśpieszyła. Na dzisiaj miała dosyć przygód.
- Prawdopodobnie do najbliższej wioski dojdziemy dopiero pod wieczór.

Sometha

-Powiedzmy, że nie jestem zbyt mile widziana wśród ludzi. - odpowiedziała.
"I wcale się im nie dziwię" dodała w myślach. Bycie Poszukiwaną na prawdę utrudnia życie.

Nerezza

- Skąd ja to znam... - powiedziała i delikatnie się uśmiechnęła. - Czasami zwykli ludzie boją się naszej mocy, mocy zmiennokształtnych. I dlatego nas nie lubią. - dodała i zamyśliła się. Bo to wcale nie jest tak, że to ona pierwsza prowokuje do bójki...

Sometha

Nie miała zamiaru wyprowadzać dziewczyny z błędu. Niech myśli, że chodzi tylko o zwykłą niechęć na tle rasowym. Tak będzie lepiej.

Nerezza

Milczenie towarzyszki uznała za potwierdzenie. Spojrzała na nią z ukosa. Ostatnio coraz więcej spotyka takie osoby.. Nerezza westchnęła i skręciła trochę bardziej na północ, by ominąć małe bagno. Odgarnęła gałęzie małego drzewka i stanęła oko w oko z gigantycznym wilkiem. W tym samym momencie poczuła silnym ból w lewym ramieniu.

Sometha

-Szlag. - wyrwało się jej, kiedy zobaczyła wilka.
"To by było na tyle, jeśli chodzi o bezpieczeństwo" pomyślała. Zmieniła się w wilka. Rzuciła się na agresora wbijając kły w jego bok. Ten warknął i szarpnął się. Sometha puściła i wylądowała kawałek dalej. Złamane żebro znacznie utrudniało jej ruchy.

Nerezza

Pod wpływem adrenaliny zakrwawione ramię przestało boleć, więc Nerezza zaatakowała. Mocnym ruchem próbowała wbić tanto w łapę wilka, jednak on uchylił się. Straciła równowagę, a zwierz, korzystając z tego, zaszarżował na nią. Nerezza upadła na plecy, mocno poturbowana.

Sometha

Wilczyca zaatakowała ponownie. Tym razem zakleszczyła szczęki na szyi napastnika, jednak zaraz potem zaliczyła spotkanie z drzewem. Wilk z całej siły uderzył nią w jedno z drzew. Sometha leżała przez chwilę w bez ruchu próbując złapać oddech. Sytuacja nie wyglądała za dobrze.

Nerezza

Zmieniła się w kruka, po czym zaatakowała wilka. Zaczęła go dziobać, jednak bardziej mu przeszkadzała, niż raniła. Zwierz jednym machnięciem łapy sprawił, że wylądowała w krzakach. Podleciała na najbliższe drzewo, by przez chwilę odpocząć i obmyślić prowizoryczny plan. Mogłaby po prostu odlecieć i zostawić Somethę samą z wilkiem... Szybko wywalił ten plan z głowy. Po kilku sekundach Nerezza wzięła się w garść i z głośnym krakaniem zapikowała na napastnika, robiąc mu głęboką dziurę nad lewą łapą.

Sometha

Zmiennokształtna w końcu wstała. Bolało ją całe ciało i naprawdę niewiele brakowało, żeby zwalić ją z łap. Wilczyca uważnie obserwowała poczynania zarówno Nerezzy, jak i wilka. Skorzystała moment, kiedy zwierz zajęty był próbą pochwycenia Nerezzy. Chwyciła łapę wilka szarpnęła ją z całej siły. Usłyszała trzask kości. Odskoczyła. Zwierz zaskowyczał.

Nerezza

Zapikowała drugi raz, tym razem trafiając w grzbiet. Wilk głośno zaskomlał i zaczął powoli się wycofywać. Nerezza dziobnęła go w tylną łapę, sprawiając, że zwierz przysiadł. W akcie desperacji próbował ją przygnieść, jednak udało mu się tylko nieznacznie zadrapać brzuch kruka. Próbowała zadać śmiertelny cios, ale wilk ostatnimi siłami zdołał się uchylić.

Sometha

Sometha usiłowała gryźć się szyję wilka. W końcu jej się to udało. Mocno zacisnęła szczęki. Tym razem tak łatwo nie puści.

Nerezza

Chwilę odpoczęła, patrząc na wysiłki Somethy. Podleciała do wilka, pazurami złapała za kark i zaczęła szarpać. Zwierz ostatni raz zaskowyczał i bez ruchu padł na ziemię. Nerezza uważnie patrzyła na niego, mógł dla zmyłki udawać, że nie żyje. Szeroko otwarte, wściekłe oczy wilka zerkały na nią, przyprawiając Nerezzę o dreszcze.

Sometha

Wilczyca puściła. Przez chwilę stała w bezruchu, żeby ustabilizować oddech. Zmieniła się z powrotem w człowieka. Zatoczyła się lekko. Żebro przebiło skórę. Nie wyglądało to najlepiej.

Nerezza

Przybrała swoją ludzką postać. Poziom adrenaliny opadł, więc ból z ramienia zaatakował z całą swoją mocą. Nerezza oparła się o drzewo. Urwała kawałek swojej bluzki, by zrobić prowizoryczny opatrunek.
- Wiedziałam, że coś się stanie, a mimo to dałam się zaskoczyć. Nie powinnam wychylać się z gór, bo nie umiem się obronić. - mówiła ze zdenerwowaniem Przerwała, gdy zobaczyła, w jakim stanie jest Sometha.
- Usiądź. Nie tak, oprzyj się o to drzewo. - powiedziała zdecydowanym głosem. Oderwała kolejny kawałek ze swojej bluzki. - Spróbuję zatamować krwawienie.

Sometha

Kobieta milczała. Przygryzła wargę. Bolało ją całe ciało i ledwo trzymała się na nogach. "No to się doigrałam" pomyślała gorzko. Oparła się o drzewo.