Opowiadanie nr 7 od Somethy

Sometha

Zdziwiła się.
-Masz zamiar odejść? - zapytała z lekkim niedowierzaniem.

Lis

- Nie wiem - odpowiedziałam cicho. - Naprawdę sama nie wiem już, co mam robić.

Sometha

Sometha położyła rękę na pysku Gaucza, który właśnie do niej podszedł i delikatnie go pogładziła.

Lis

- Czasami mnie to wszystko przerasta - westchnęłam. - Mam osiemnaście lat, dla elfów jestem jeszcze dzieckiem, a jednak już straciłam rodzinę, a wujek uparł się, bym służyła w wojsku... ponoć to ze względu na moją matkę... Ta, jasne, chciał się mnie po prostu pozbyć i tyle - fuknęłam. - Poza tym... w zeszłym roku okazało się, że mój ojciec żyje, ale został wygnany... ja... mam mętlik w głowie.

Sometha

Zmiennokształtna przez chwilę milczała.
-Będziesz go szukać?- zapytała w końcu.

Lis

- Chyba tak... co prawda wuj mi tego zakazał, ale... to jednak mój ojciec. Nie znałam go długo, nawet wedle ludzkiej rachuby, a jednak kocham go i wierzę, że on kocha mnie... tyle że wtedy nie będzie już dla mnie powrotu - szepnęłam.
Widziałam zdziwienie na twarzy Som.

Sometha

-Co masz na myśli? - zapytała.

Lis

- Jeżeli wyruszę na poszukiwanie ojca nie będzie dla mnie więcej miejsca wśród elfów, wuj mi to przekazał jasno i czytelnie - powiedziałam z goryczą w głosie.

Sometha

-To nie sprawiedliwe. - stwierdziła zmiennokształtna.

Lis

- Wiem - odpowiedziałam. - Z jednej strony chcę odnaleźć mojego ojca, a z drugiej nie chcę opuszczać moich przyjaciół, a jednak muszę wybrać.

Sometha

-Za co twój ojciec został wygnany? - zapytała.

Lis

To nie był przyjemny temat...
- Moi rodzice zostali sobie przyrzeczeni, jako małe dzieci, nie mieli w tej sprawie nic do powiedzenia... Oni kochali mnie i moje rodzeństwo, ale siebie już niekoniecznie... A ojciec... on zakochał się w śmiertelniczce - westchnęłam cicho. - Wujek padł w szał, gdy się o tym dowiedział, uznał to za zniewagę rodziny królewskiej i postanowił go wygnać...

Sometha

-To, moim skromnym zdaniem, głupota. Żeby wygnać kogoś za takie coś? To się w głowie nie mieści!

Lis

Skinęłam głową, mówiąc cicho:
- Też tak uważam, tyle że wuj... on jest jednym z tych, którzy uważają za najważniejszą rzecz swój wizerunek, a romans szwagra króla ze śmiertelniczką mógłby popsuć ten idealny "obrazek".

Sometha

Sometha zamyśliła się. Jednocześnie przestała głaskać Gaucza. Ogier parsknął zawiedziony i odszedł kawałek.

Lis

- Chciałabym żeby było inaczej - dodałam po chwili.

Sometha

-Czasu niestety nie cofniesz. - powiedziała Sometha.

Lis

- Czasu nie, ale gdyby zmienić to, co się dzieje teraz...

Sometha

-Żebyś tylko nie wzięła na siebie zbyt wiele. - ostrzegła.

Lis

- Wiem, wiem, poza tym to tylko głośne myśli. Żeby cokolwiek zmienić musiałabym zasiąść na tronie, a w żadnym przypadku nie zamierzam tego robić - powiedziałam stanowczo. - Jeszcze by mi królestwa na głowie brakowało - dodałam.

Sometha

-Twoja "gromadka" ci wystarczy? - uśmiechnęła się kobieta.

Lis

Odwzajemniłam uśmiech, odpowiadając:
- Tak, czasami mam chęć ich zamordować - zaśmiałam się. - Chociaż nie przeczę, że będę za nimi tęsknić, gdy odejdę - dodałam.

Sometha

Sometha ziewnęła.
-Nie wiem jak ty, ale ja chyba pójdę spać. - mruknęła.

Lis

- Jutro czeka nas długa droga - odpowiedziałam, kiwając głową. - Śpij dobrze, Som.
Westchnęłam, a potem, gdy zmiennokształtna zniknęła mi z oczu, ułożyłam się pod drzewem, przytulając do ciepłej sierści Evila, który postanowił spędzić tę noc przy mnie.

Sometha

-Ty również. - odpowiedziała.
Poszła w stronę namiotu. Kiedy była już w środku, położyła się na łóżku i zasnęła.

Lis

Wstałam równo z pierwszymi promieniami słońca. Obudziłam chłopaków, jednak rozkazałam im by na razie nie budzili Som. Niech wypoczywa, póki może. Zmiennokształtna wstała idealnie na śniadanie.
- Witaj! Dobrze ci się spało? - powitałam ją ciepło. - Po śniadaniu wyruszamy - dodałam.

Sometha

Tej nocy Somethcie nic się nie śniło. Rano obudził ją smakowity zapach. "Na śniadanie nie wypadałoby się spóźnić" pomyślała z lekkim uśmiechem.
-Witaj! Wspaniale. - odpowiedziała podchodząc do Ros.

Lis

Posłałam jej wesoły uśmiech. Byłam już pewna swojej decyzji i, choć wiedziałam, że zmieni ona nieodwracalnie moje życie, cieszyłam się na to, że wkrótce będę mogła wyruszyć. Śniadanie upłynęło nam w radosnej atmosferze.

Sometha

Podczas posiłku Sometha dużo żartowała wraz z elfami. Po śniadaniu zaczęli zwijać obóz.

Lis

Wyruszyliśmy. Som i ja jechaliśmy z przodu, rozmawiając przyciszonym głosem o naszych planach po dotarciu do miasta.
- Będziemy musiały znaleźć niezłego kowala - mruknęłam.