Opowiadanie nr 6 od Malii

Maliya

- Skąd znasz to imię? - spytała. Czyżby jakiś trop? Nie, żeby chciała szukać ojca...

Lis

Przełknęłam ślinę, odpowiadając ledwo dosłyszalnym głosem:
- To imię... ono należy do mego ojca.

Maliya

- Niemożliwe. - wstała, i zaczęła krążyć w kółko. - Może być wielu Yorshów. Masz na nazwisko Talis, nie Glacies. Mój ojciec nie był z elfką, tylko z kobietą. Człowiekiem.

Lis

- Moi rodzice zostali sobie przyrzeczeni, jako dzieci, nie mieli wyboru musieli wziąć ślub. Talis to nazwisko mojej matki, które przejęłam jako jej jedyne żyjące dziecko, nazwisko ojca to Glacies, zresztą jeśli mi nie wierzy to patrz na to. Został wygnany, bo się zakochał - szepnęłam.
Złapałam ją za ręce, a potem, gdy zobaczyłam zainteresowanie w jej oczach, pokazałam jej swoje wspomnienia ojca i tego, co dowiedziałam się na jego temat, gdy zaczęłam go szukać. Gdy skończyłam zobaczyłam na twarzy Mali niedowierzanie, szok, przerażenie...

Maliya

Wyrwała rękę z jej uścisku.
- Nie możesz być moją siostrą - syknęła i odwróciła się do niej plecami. - W ogólne nie jesteś do mnie podobna.

Lis

- Myślisz, że mi jest łatwo w to uwierzyć? - spytałam, kręcąc głową. - Urodę, jeśli chcesz wiedzieć, odziedziczyłam po matce, wszyscy mówią, że wyglądam, jak jej kopia. - Kopnęłam zirytowana kamień, wstając. - Przez siedem lat wierzyłam, że mój ojciec mnie porzucił, potem okazało się, że został wygnany, bo się zakochał, a teraz co? Niby mam mieć młodszą siostrę?

Maliya

- Młodsza siostra też nie jest za chętna, żeby w to uwierzyć, nie martw się - rzuciła do drzew. - Skoro został wygnany, jakim cudem nadal żył tu żył?

Lis

- Ojciec był kiedyś Dowódcą Straży, znał tu każdy zakątek, poza tym wygnanym nie wolno przebywać w żadnym z elfich miast, jednak mogą pozostać w Puszczy...
Usiadłam, ukrywając twarz w dłoniach. Co mam teraz zrobić? Decyzja, którą podjęłam była trudna, ale uznałam, że to słuszne.
- Wuj mnie za to zabije - westchnęłam, zrywając się na równe nogi.

Maliya

- Za to,że masz siostrę? - zadrwiła. - Rzeczywiście, straszne przewinienie. Jak mogłaś to zrobić?

Lis

Posłałam jej ostre spojrzenie, a moja siostra się skuliła w sobie. Westchnęłam.
- Wiem, że mi nie ufasz oraz, że to dla ciebie trudne, dla mnie również, ale to nie powód do kpin. Odpowiadając na twoje pytanie, nie, nie za to, że mam siostrę, ale za to, co zamierzam zrobić. A zamierzam odszukać ojca - dodałam, uprzedzając pytanie Mali.

Maliya

- Przekaż mu pozdrowienia od młodszej córeczki - rzuciła, odwracając się - Nie zamierzam go szukać.
Spojrzała na mnie zdziwiona.
- Nie będę go szukać, skoro sam odszedł. - wyjaśniła.

Lis

- Naprawdę nie chcesz wiedzieć, co się z nim dzieje? - spytałam łagodnie.
Rozumiałam ją, wiedziałam, co czuje, ale...

Maliya

- Nie. - warknęła. - Sam mnie zostawił, to nie będę go teraz szukać.

Lis

- Czyli tyko dlatego, że niby cię "zostawił', a ty nie znasz powodów jego odejścia, zamierzasz się na niego wściekać?
Ta dziewczyna mnie rozwala.

Maliya

- Skoro wszystko z nim dobrze, mógł wrócić - syknęła. - Ale tego nie zrobił. Zostawił mnie, a teraz mam go szukać?

Lis

- A skąd wiesz, że tak było tydzień temu? Mówiłam, że to zaklęcie jest niedokładne, bo pokazuje tylko i wyłącznie to, co dzieje się z daną osobą w momencie RZUCANIA zaklęcia! - westchnęłam.
Cóż, przykro mi, ale muszę się upewnić, poza tym, jeśli to faktycznie jest moja młodsza siostra, jestem jej opiekunką.

Maliya

- Jeśli wszystko z nim w porządku to sam tu wróci. O ile będzie chciał - rzuciła. - Poza tym nawet nie wiesz, gdzie go szukać.

Lis

Widziałam w jej oczach rozgoryczenie. Zagryzłam wargę, a potem podeszłam do niej, kładąc dłonie na jej ramionach i patrząc prosto w oczy.
- Posłuchaj mnie, Mali, ja naprawdę wiem, a przynajmniej domyślam się, co czujesz. Przez wiele lat żyłam w nadziei, że wróci, że zabierze mnie ze sobą i znów odzyskam rodzinę. A potem wszystko się zepsuło, dowiedziałam się o jego wygnaniu, wuj wcielił mnie do Królewskiej Straży, a ojciec znajdował się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Tak, nie patrz tak na mnie, gdy użyłam tego zaklęcia kolor, który mi się ukazał był czerwonym. Nie mogłam go szukać, bo byłam śledzona, ale... rzucałam to zaklęcie jeszcze kilka razy, zawsze były negatywne, ostatni raz dwa tygodnie temu, wtedy była to mieszanka dwóch kolorów, czerwonego i fioletowego. To, że teraz ma się dobrze wcale nie oznacza, że za parę godzin nie znajdzie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie! Poza tym... chcę go odnaleźć, bo go kocham, Mali i wiem, widzę, że ty też go kochasz.

Maliya

- Nawet jeśli chciałabym z tobą pojechać, to jak zamierzasz go znaleźć? - spytała Maliya. - Znowu jakieś czary-mary?

Lis

Uśmiechnęłam się tajemniczo, po czym odparłam:
- Mam swoich informatorów, słyszałaś może o organizacji zwanej Bractwie Szeptu( odsyłam tutaj do opowiadania nr. 5)?

Maliya

- Nie za bardzo - zmarszczyła brwi - I oni niby wiedzą gdzie jest każdy zaginiony elf?

Lis

Roześmiałam się.
- Nie, nie każdy, tyle że mój, nasz, ojciec należał do Bractwa - odparłam. - Każdy Cień ma swoje znamię, które umożliwia odnalezienie go - wyjaśniłam.

Maliya

- I ty zamierzasz go znaleźć? - spytała sceptycznie. - Tak właściwie, to co ty będziesz robiła, nawet jeśli znajdziemy ojca? Nie będziesz mogła wrócić do elfów.

Lis

- Tak, zamierzam go odnaleźć, bo chcę wiedzieć, chcę znać prawdę. Nawet jeśli nie będę mogła przez to wrócić do elfów dołączę oficjalnie do Cieni i zacznę działać, mam dość bezsilności - odpowiedziałam, uśmiechając się do niej. - Poza tym planowałam spędzić trochę czasu z tatą, no i z... - zawahałam się, po czym dodałam: - miło by było poznać młodszą siostrę.
Posłałam jej słaby uśmiech. Od ośmiu lat marzyłam o odzyskaniu rodziny, a teraz było to możliwe.

Maliya

Perspektywa rodzinnej sielanki z jej starszą siostrą nie znajdowała się na początku jej listy marzeń. Prawdę mówiąc, w ogóle jej tam nie było.
- Jasne - stwierdziła chłodno - Jeśli go odnajdziesz, na pewno będzie chciał poznać swoją starszą córkę.

Lis

Czemu mnie to nie dziwi? A niby to ja jestem podobna pod względem charakteru do taty.
- Nie znajdę, a znajdziemy - powiedziałam z całą mocą. patrząc jej w oczy.

Maliya

- Nie sądzę - odparła - Chyba, że zamierzasz zawlec mnie ze sobą siłą...Ale w to szczerze wątpię.
Cóż, nawet jeśli tak będzie, pewnie jakaś gałąź albo coś podobnego zapomni o prawach grawitacji i postanowi zaatakować Rossen. Oczywiście, Maliya nie będzie miała z tym nic wspólnego. Absolutnie nic.

Lis

- Jesteś podobna do taty, wiesz? Niemniej i tak zamierzam cię ze sobą zabrać, chociażby dlatego, że pałęta się niedaleko elfi patrol, któremu z całą pewnością nie spodoba się piętnastoletnia, niepełnoletnia, pół-elfka, włócząca się samotnie po obrzeżach Puszczy - westchnęłam.
Cholera, byłam odpowiedzialna za nią,owszem mogłabym ją zmusić, używając tytuły głowy rodziny( cóż, jakby nie patrzeć byłam jedyną OFICJALNIE żyjącą i przy tym najstarszą członkinią rodu, więc...), a wtedy nie miałaby nic do gadania, jednak to moja siostra. Wolę, żeby poszła po dobroci.

Maliya

- Niby czemu? Przecież nic nie zrobiłam. Chyba elfy nie aresztują za niewinność? - uśmiechnęła się drwiąco. Może i Rossen byłą jej starszą siostrą, ale nie zamierzała się jej słuchać.

Lis

Odpowiedziałam jej takim samym uśmiechem, po czym odparłam:
- Widzisz, Maliya, jesteś NIEPEŁNOLETNIA, a nie masz opiekuna, więc nie powinno cię tu być. Prawdopodobnie zabiorą cię do sierocińca.