Opowiadanie nr 6 od Malii

Maliya

- W Yate? - powtórzyła. - Jak to daleko stąd?

Lis

- Tam mieliśmy pojechać, okazało się, że był na misji dla Cieni - powiedziałam.

Maliya

- Okej. - zagryzła wargę. Dwa tygodnie to trochę czasu. Oczywiście, wolałaby mieć go więcej. - Więc ruszajmy - powiedziała sucho.

Lis

Uśmiechnęłam się do niej słabo.
- Jest ranny - powiedziała smutno.

Maliya

Dobra. Tego się nie spodziewała, skoro podobno wszystko z nim w porządku.
- Jak bardzo?

Lis

Miałam zamiar powiedzieć jej coś innego, ale... musiałam wyznać siostrze prawdę:
- Nie wiadomo czy z tego wyjdzie - powiedziałam cicho.

Maliya

Zacisnęła usta.
- Możemy już jechać? - spytała.

Lis

- Jedźmy - odpowiedziałam, wskakując lekko na Evila.
Wszystkie nasze rzeczy znalazły się w jukach, a my ruszyłyśmy. Byłam zmuszona przyśpieszyć naszą podróż. Dalej uczyłam Malii, przekazując jej czasem telepatycznie informacje tak, by je rozumiała. Po tygodniu takiej wędrówki byłyśmy już niedaleko Yate.

Maliya

[Mam ochotę zrobić z Malii coś ala schwarzcharakter :3]
Okej. Zostało mało czasu.
- Kiedy dokładnie dojedziemy? - spytała Rossen.

Lis

[Heh, a moja Rossen jest postacią książkową, więc ją kieruję zgodnie z planem xD]
- Za jakieś dwie-trzy godziny - odpowiedziałam siostrze.
"Nie masz co się martwić" - parsknął Evil w mojej głowie.
"Mam nadzieję, że wszystko z nim będzie dobrze" - odparłam.

Maliya

[Prosiłabym jeszcze, co dokładnie już się Maliya zdążyła nauczyć]
- Dobra. - zagryzła wargę.
Dalej jechały w milczeniu, aż do bramy miasta. Wyglądało na spore.

Lis

[Hmm, tradycje, obyczaje, zwyczaje - teorię ma już opanowaną, telepatia, podstawy medycyny, języki koni, części dzikich zwierząt, zaczynamy walkę]
Wjechałyśmy do Yate. Zdaje się, że Malii nie widziała wcześniej wsi Exend, bo zdawała się być nim zdumiona. Westchnęłam cicho, skręcając do Siedziby Cieni. Dotarłyśmy tam wkrótce.

Maliya

Zeskoczyła z konia.
- Czyli to ta siedziba twoich Cieni. - bardziej stwierdziła, niż zapytała. - Wchodzimy, tak?

Lis

Skinęłam głową, ruszając. Mijaliśmy ludzi, krasnoludy, elfów, zmiennokształtnych i inne istoty. Widziałam ich współczujące spojrzenia, które mi posyłali oraz ciekawski wzrok skierowany na Malii. Skrzywiłam się, wchodząc do jednej z komnat. Krzyknęłam cicho, widząc leżącego na łóżku ojca. Widziałam, jak Malii ledwo się kontroluje. Kiedy moja siostra zobaczyła, że ojciec otwiera oczy, nie wytrzymała. Podbiegła do niego, przytulając się do niego mocno.

Maliya

Zamrugała, powstrzymując łzy, i wstała gwałtownie. Zacisnęła pięści.
Nie wiedziała, co powiedzieć. a to nie zdarzało się za często.
Na szczęście nie musiała nic mówić, dzięki Rossen.

Lis

- Malii, moja mała Malii - powiedział ojciec, tuląc mą siostrę do siebie.
- Jak się czujesz? - spytałam cicho.
Spojrzał na mnie, nie rozumiejąc co się dzieje. Nagle rozszerzył oczy, wołając ze zdumieniem:
- Bogowie! Rossen, czy to ty?
Uśmiechnęłam się do niego słabo, odpowiadając:
- Witaj, ojcze.
Zanim się zorientowałam już przytulałam się do niego, a on ściskał mnie i Malii.

Maliya

[Jak może przytulić Malię, skoro ona stoi a on leży? Razz

]
Poczuła...właściwie sama nie wiedziała, co poczuła. Cieszyła się, że ojciec żyje, martwiła się, że to może się wkrótce zmienić, no i była trochę zła, bo tylko trudniej będzie zrobić to co chce zrobić.
- Nie jestem mała - wymamrotała w końcu.

Lis

[Przecież sama się do niego zaczęła tulić, nie? Hi hi hi, zresztą przyciągnął ją do siebie xD]
On zaś zaśmiał się cicho, odpowiadając:
- Kocham was, Malii, Rossen i niezmiernie cieszę się, że dane wam było się odnaleźć. Przepraszam, Malii - dodał. - Przepraszam, że zniknąłem bez słowa. Przysięgam, że już was nie zostawię, obu - powiedział twardo. - Wybaczcie mi, obie - poprosił słabo.

Maliya

Chciałaby wybaczyć. Bardzo chciałaby. Ale to nie było takie proste.
No i to nie było logiczne, nie teraz. To tylko sprawiłoby, że będzie trudniej.
Zacisnęła zęby. Miała ochotę wybiec z pokoju, wskoczyć na konia i pojechać jak najdalej stąd. Ale też chciałaby zostać tutaj, zapomnieć o wszystkim co zamierza...

Lis

Zamknęłam oczy, zasypiając. Nie wiedziałam, jak długo zostaniemy w Yate, jednak jedno było pewne. Na chwilę obecną nigdzie się nie wybieraliśmy.
[Założyłam nowy temat, jakby kontynuacja tego Very Happy

]