Opowiadanie nr 3 od Nerezzy

Pan Jenex

Zaśmiał się sam do siebie. - Taka już moja natura. Lubię wiedzieć wszystko o wszystkim. - odpowiedział szlachcic. - Zazdroszczę odwagi. Ja nigdy nie powiedziałbym komuś z mojego stanu o dokonanych zabójstwach.

Nerezza

Nerezza lekko uniosła brew i wyciągnęła kunai. Kilka wieśniaków wstało od stolików i uciekło z karczmy, lecz dziewczyna nie zwróciła na nich uwagi. Szybkim ruchem przystawiła broń do szyi człowieka. - Chyba domyślasz się, co cię czeka, gdy doniesiesz na mnie.

Pan Jenex

Zaczął się śmiać jeszcze bardziej. - Myślisz, że zamierzam? Nie jestem królewskim pieskiem. Od szukania zabójców ma swoich wojowników. - ściszył głos. - I lepiej, żeby się nie dowiedział. Nie podobają mi się jego rządy, a twoje dokonania prawdopodobnie są sporym problemem w jego IDEALNYM państwie. Mi to na rękę. A teraz opuść broń.

Nerezza

- Skoro tak twierdzisz. Widzę, że nie tylko ja nie przepadam za królem. - wzruszyła ramionami i schowała broń. - Może teraz ty opowiesz trochę więcej o sobie. Skąd pochodzisz?

Pan Jenex

- Pochodzę... pochodziłem z pewnego miasteczka na południu. Zostało zniszczone, ale o tym chyba mówiłem. Teraz poszukuję odpowiedzialnych za to osób.

Nerezza

- No to życzę powodzenia. Wiesz przynajmniej, kto za tym stoi i gdzie szukać? - spytała Nerezza. Spojrzała przez okno, sprawdzając, która jest godzina. - Już północ? Jak ten czas szybko leci...

Pan Jenex

- Ponoć odpowiada za to pewien ród elfów z południa. - spojrzał przez okno. - Rzeczywiście. Czas ruszać. - wstał. - Dziękuję za rozmowę. Do zobaczenia. - zapłacił karczmarzowi i wyszedł z karczmy.