Opowiadanie nr 27 od Somethy

Sometha

-Co ja znowu takiego zrobiłem? - zapytał.

Nerezza

- Może to, że zostawiłeś mnie, kiedy cię potrzebowałam? - powiedziała chłodno.

Sometha

-Musiałem jechać i zająć się domem, bo mój ojciec umarł, a ty tylko nudziłabyś się, bo całe dwa miesiące siedziałem przy papierach i nie miałem nawet czasu dla siebie, a co dopiero dla kogoś innego - mruknął

Nerezza

- Nudziłabym się. Katastrofa. - powiedziała ironicznie. Poszła dalej.

Sometha

Nic nie powiedział. Poszedł do stajni.

Nerezza

Wróciła do domu.

Sometha

Wyjechał z miasta. Po jakimś roku dziewczyna mogła poczuć, że nie jest już wilkołakiem.

Nerezza

Siedziała u siebie w pokoju. Westchnęła i przymknęła oczy.

Sometha

Siedział u Toshiego i wpatrywał się w swoje odbicie w lustrze.
-Wyglądam... młodziej - mruknął, przeczesując palcami włosy.
-Taa, nieco cię odmłodziłem, nie tylko z wyglądu - poinformował Toshi, opierając się o oparcie krzesła.
-Nieco? O 6 lat co najmniej...
-Chciałeś, to masz. Tylko pamiętaj o naszej umowie.
-Mhm, mam zostać i ci pomagać - powiedział Yamis, odwracając się do niego przodem.

Nerezza

Nawet nie wiedziała, że potrafi tak szybko biegać. Jeszcze trochę przyspieszyła, gdy usłyszała za sobą tętent kopyt. Potknęła się prosto na kamienie. Ześlizgnęła się w dół zbocza, zostawiając za sobą ślad krwi i ponownie wstała. Kolejny upadek kosztował ją bliskim spotkaniem z rzeką. Wyszła na drugim brzegu i na czworakach schowała się w najbliższej jaskini. Przymknęła oczy.

Sometha

Toshi pozwolił Yamisowi opuścić jego dom na jakiś czas. Mężczyzna jechał przy rzece, pozwalając Veście co jakiś czas wchodzić do wody. Zmarszczył nos, czując zapach krwi. Poprawił kaptur na głowie, bardziej zasłaniając uszy i upewnił się, że ogon nie wystaje spod peleryny. Klacz ochoczo przyjęła jego polecenie przepłynięcia rzeki. Dalej podążał za śladami krwi.

Nerezza

Lekko drgnęła, gdy usłyszała konia. Po raz kolejny spróbowała zdjąć obrożę z szyi, znów bezskutecznie. Przygryzła wargę i wstała. Pobiegła.

Sometha

Usłyszał szelest. Kazał klaczy przyspieszyć.

Nerezza

Również przyspieszyła, jednak boląca kostka i rany dawały się we znaki. Potknęła się i upadła na ziemię. Powoli usiadła.

Sometha

Z zaskoczeniem zauważył Nerezzę.
-Chyba nie przede mną uciekasz - mruknął.

Nerezza

- Nie dostaniecie mnie żywej. - wychrypiała tylko. Wzięła katanę i wbiła ją sobie w brzuch aż po rękojeść.

Sometha

Zsiadł z klaczy i szybko podszedł do dziewczyny. Wyciągnął katanę i zaczął tamować krwawienie.

Nerezza

Spuściła głowę. Przycisnęła ręce do rany.

Sometha

Zsunął mu się kaptur, odsłaniając uszy. Zdjął jej obrożę.

Nerezza

Krzyknęła. Z powrotem założyła obrożę.

Sometha

-Rez, spokojnie - mruknął.

Nerezza

- Idź stąd. - mruknęła.

Sometha

Nic nie powiedział. Zawołał klacz. Z torby przy siodle wyciągnął bandaż, po czym zaczął opatrywać ranę dziewczyny.

Nerezza

Odsunęła się. Chwiejnie wstała.

Sometha

-Przecież nie możesz iść z taką raną - powiedział.

Nerezza

Nic nie powiedziała. Poszła, przyciskając ręce do brzucha.

Sometha

Pokręcił głową. Po chwili wahania zmienił się w czarnego charta i poszedł za nią. Vesta ruszyła za nim.

Nerezza

Uniosła głowę, kiedy przez niebo poleciała płonąca strzała. Poszła w inną stronę.

Sometha

Zaskomlał cicho i zrównał się z nią.

Nerezza

Kopnęła go. Przygryzła wargę i pobiegła.