Opowiadanie nr 24 od Somethy

Sometha

Lekko drgnął mu kącik ust. Pokręcił głową.
-Mając na głowie czwórkę małych dzieci wpakowałaś się w najgorsze bagno - mruknął

Nerezza

Wzruszyła ramionami.
- Może i tak. Ale musiałam jakoś zarabiać. - powiedziała.

Sometha

-I akurat to jest idealny sposób - uśmiechnął się ironicznie.

Nerezza

Uniosła brwi.
- A niby co innego miałam zrobić? - spytała chłodno.

Sometha

Wzruszył ramionami.
-Cokolwiek - powiedział -Coś na pewno by się znalazło.

Nerezza

- Akurat ta praca ma ... najbardziej elastyczne godziny pracy. - mruknęła. - I przyzwoicie zarabiam.

Sometha

-Ale obrywasz. I niedługo przestaniesz w ogóle zarabiać - powiedział.

Nerezza

- Nie przesadzaj, obrywałam gorzej. A zarabiam ponad połowę tego, co sprzedam. - powiedziała.

Sometha

-Będzie tego coraz mniej, skoro coraz mniej osób kupuje - mruknął.

Nerezza

- Ale nadal coś. - mruknęła. - I tak łatwo z tego nie mogę zrezygnować.

Sometha

-Tym razem ci nie pomogę - mruknął -Sama się w to wpakowałaś, to sobie radź.

Nerezza

- Nie będę prosić ciebie o pomoc. I nie chcę rezygnować z tej pracy. - powiedziała chłodno.

Sometha

Wzruszył ramionami i położył się. Przymknął oczy.
-Twoja decyzja. Tylko żebyś później nie żałowała - mruknął.

Nerezza

- Już żałuję, że się zgodziłam, żebyś tu został. - mruknęła. - Wiem, że możesz być na mnie obrażony, ale nie musisz być taki zimny.

Sometha

-Mogłaś się domyślić, że nie będzie tak jak kiedyś - powiedział -Zbyt dużo razy mnie odrzuciłaś, żebym nie stracił cierpliwości.

Nerezza

Lekko zmrużyła oczy.
- W takim razie ja też będę zachowywać się jak suka. - powiedziała.

Sometha

-Jeśli myślałaś, że po raz kolejny wrócę i będę się zachowywać, jakby nic się nie stało, to grubo się pomyliłaś. Nie jestem zabawką, którą można rzucić w kąt, kiedy się znudzi. Też mam jakieś uczucia - powiedział.

Nerezza

- To w takim razie, po co tu wróciłeś? - spytała.

Sometha

-Ze względu na dzieci - odpowiedział -I może też trochę ze względu na ciebie - dodał, wzruszając ramionami.

Nerezza

- Możesz już sobie pójść, poradzę sobie bez ciebie. - mruknęła.

Sometha

Otworzył oczy i uniósł brwi.
-Mhm, właśnie widzę, jak sobie poradzisz - mruknął.

Nerezza

- Nie udawaj, że cię to interesuje. - mruknęła.

Sometha

-Trochę interesuje - mruknął.

Nerezza

- Na pewno. - mruknęła ironicznie. Wstała i wyszła z pokoju.

Sometha

Nie poszedł za nią. Zamknął oczy i przysnął.

Nerezza

Wróciła po miesiącu. Dyskretnie weszła do domu.

Sometha

Siedział w pokoju dzieci i się z nimi bawił. Co chwila słychać było śmiechy.

Nerezza

Lekko spuściła głowę. Poszła do sypialni.

Sometha

Po godzinie wszedł do sypialni. Z zaskoczeniem spojrzał na dziewczynę.

Nerezza

Siedziała ze spuszczoną głową. Zignorowała go.