Opowiadanie nr 21 od Somethy

Sometha

Sometha jechała przez las na bezdrożach razem z córką. Izera wierciła się w siodle.
-Zmęczona jestem - stwierdziła w końcu dziewczynka, opierając się o końską szyję.
Koń parsknął i zarzucił łbem. Sometha skróciła wodze.
-Spokój Gauczo - mruknęła -Zaraz odpoczniemy - powiedziała do córki.
Zbliżał się wieczór. Kobieta rozbiła prowizoryczny obóz i rozpaliła ognisko. Po prostej kolacji przytuliła do siebie Izerę i okryła ją kocem. Dziewczynka szybko zasnęła. Sometha uważnie się rozglądała. W razie czego wolała nie dać się zaskoczyć, zwłaszcza że była z dzieckiem.

*kto dokończy?*

Rithil

Tymczasem na drugim końcu lasu trwało polowanie urządzone przez pół wilkołaka Rithila

Sometha

Kobieta przysnęła. W środku nocy obudziło ją ostrzegawcze parskanie konia. Odruchowo dotknęła miecza, leżącego obok.

Rithil

Nad nią stali myśliwi Którzy krzykneli. -Wstawaj albo ten miecz Przedziurawi twoje ciało

Sometha

Kobieta powoli wstała. Zerknęła na córkę, która się obudziła i patrzyła na myśliwych wystraszonym spojrzeniem.

Rithil

-Bierz córke i wsiadaj na konia...Każdy gość naszego lasu musi zostać jak najlepiej ugoszczony
damy ci nowe ciuchy dla ciebie i twojej małej i pożywienie

Sometha

Starała się ukryć zaskoczenie. Nie takiego obrotu spraw się spodziewała. Wzięła Izerę i posadziła ją na konia, po czym sama wsiadła, wcześniej przypinając miecz z powrotem do pasa.

Rithil

Na Wejściu widniał herb przestawiający człowieka trzymającego za ręke wilka
Dojechali do twierzdzy Myśliwego Sometha została ugoszczona tak jak jej mówiono
Jednak podczas obiadu Myśliwy spytał się
-Do kąd wędrujesz i co cie sprowadza w te strony?

Sometha

-Wędruję praktycznie całe życie i nie mam konkretnego celu. Przez las po prostu przejeżdżałam - odpowiedziała.

Rithil

-Każdy ma jakiś cel po prostu nie chcesz nam go powiedzieć

Sometha

Wzruszyła ramionami.
-Możliwe - mruknęła.

Rithil

-Dam ci pewną rade uważaj jak będziesz kontynuować podróż ponieważ w pobliżu jest wioska uciekinierów.Nie lubią zwykłych ludzi chyba że sama jesteś dezerterem lub uciekłaś z swojego miasta.

Sometha

Pokręciła głową z uśmiechem.
-Akurat oni nie stanowią dla mnie zagrożenia - powiedziała.

Rithil

-Każdy kto przejeżdżał przez moją twierdze to mówił kilka dni później słyszałem o jego śmierci

Sometha

-O mojej śmierci nie usłyszysz - mruknęła.

Rithil

-Skąd wiesz?Jeden błąd w walce z nimi może kosztować życie.

Sometha

-Nie będę z nimi walczyła. Znają mnie tam i nie powinnam mieć problemu - powiedziała.

Rithil

-To jak dezerter czy uciekinier?

Sometha

-Uciekinierka - odpowiedziała po chwili.

Rithil

-Ja sam byłem uciekinierem a własciwie wyrzucono mnie z klanu.Teraz powróciłem na tereny na których niegdyś mieszkałem by zobaczyć inne wilkołaki i mieszańców ponieważ w każdym mieście
moja rasa i inne stworzenia zmiennokształtne były niemile widziane.

Sometha

-Ja po prostu... za dużo przeskrobałam - powiedziała i wzruszyła ramionami -Jesteś wilkołakiem? - zapytała po chwili.

Rithil

-Mieszańcem-uśmiechnął się

Sometha

Kiwnęła głową. Wstała od stołu.
-Chyba pójdę zobaczyć co z małą - powiedziała.

Rithil

Gdy nadeszła godzina 20:00 rozpoczeło sie wycie w tym czasie bramy do twierdzy zostały zamkniete a sam myśliwy zniknoł

Sometha

Kobieta siedziała w pokoju, który został jej przydzielony. Cicho śpiewała córce kołysankę.

Rithil

o 6 wycie ustało a bramy zostały otworzone

Sometha

Sometha spała, przytulając do siebie Izerę.

Rithil

o 8 rozległo sie bicie dzwona

Sometha

Kobieta obudziła się. Rozejrzała się zaspanym wzrokiem.

Rithil

Na dworzu było jasno w pewnym momencie ktoś trzasnoł drzwiami