Opowiadanie nr 20 od Somethy

Sometha

Przyciągnął ją do siebie.
-Ja zrobiłem dosyć dużo - powiedział.

Nerezza

Nic nie powiedziała. Odsunęła się od niego i zaczęła bawić się z psem. W pewnym momencie zasnęła na siedząco.

Sometha

Westchnął ciężko. Usiadł obok niej i oparł ją o siebie.

Nerezza

Mruknęła coś niezrozumiałego i lekko się skuliła. Obudziła się następnego dnia. Prawie od razu wstała.

Sometha

W tym czasie Yamis przeniósł ją do sypialni i zajął się zwierzętami oraz dzieckiem. Przespał niespokojnie całą noc. Teraz siedział na łóżku. Lekko chwycił dziewczynę i z powrotem posadził ją na łóżku.
-Nigdzie nie idziesz. Nie wiem, co takiego robisz, ale musisz odpocząć - powiedział.

Nerezza

Spojrzała na niego i ponownie wstała.
- Nie rozkazuj mi. - burknęła.

Sometha

-Nie rozkazuję, tylko stwierdzam fakt. Mówię to, co widzę - mruknął.

Nerezza

- Nie prosiłam cię o komentarz. - powiedziała chłodno.

Sometha

-Dobrze, już siedzę cicho - uniósł ręce w obronnym geście.

Nerezza

Westchnęła i wstała. Wyszła z domu.

Sometha

Po chwili, dyskretnie poszedł za nią. Chciał się przekonać, czy jego podejrzenia związane z tym, co robi dziewczyna są słuszne. Uważał, żeby go nie zauważyła.

Nerezza

Po drodze wzięła jedną działkę. Stanęła na ulicy. Co jakiś czas zaczepiali ją faceci. W końcu poszła z jednym z nich.

Sometha

Westchnął ciężko. Czyli miał rację. Stanął na uboczu i zaczekał, aż dziewczyna wróci. Kiedy wróciła, podszedł do niej.

Nerezza

Spojrzała na niego i zmrużyła oczy.
- Co ty tu robisz? - burknęła.

Sometha

Nie odpowiedział na jej pytanie.
-Akurat ciebie mógłbym zapytać, co robisz na ulicy - mruknął -Ile ci brakuje? - zapytał po chwili.

Nerezza

- Dużo. - mruknęła tylko. Pokręciła głową. - Nie miałam innego wyjścia... - dodała ciszej.

Sometha

-Idź do domu, ja to załatwię - mruknął.

Nerezza

Uniosła brwi.
- Niby jak? - mruknęła. - I sama sobie poradzę.

Sometha

-Po prostu powiedz mi, ile dokładnie ci brakuje - powiedział -I domyśl się jak.

Nerezza

Zmrużyła oczy.
- Teraz tak nagle zaczęłam cię interesować? - warknęła. - Zejdź mi lepiej z oczu, bo nie ręczę za siebie.

Sometha

-Jeśli wolisz dalej tu stać, to twój wybór. Ale pamiętaj, że w razie czego pomogę - mruknął i odwrócił się, żeby sobie pójść.

Nerezza

- Jakoś kilka miesięcy temu nie interesowało cię, jak sobie poradzę. - powiedziała chłodno. - I nie potrzebuję twojej pomocy.

Sometha

-Kilka miesięcy temu nie miałem wyboru - powiedział tylko i poszedł do domu.

Nerezza

Nie poszła za nim. Do domu wróciła wieczorem.

Sometha

Czekał na nią.
-Odnowiłem stare znajomości i pomagam pewnej grupie w tropieniu ważniejszych ludzi uzurpatora. Jeden błąd mogę przypłacić życiem. Wiesz dlaczego ci o tym nie mówiłem? Bo gdyby oni jakoś dowiedzieliby się, że coś wiesz, zrobiliby coś tobie, albo Nilvarenowi - powiedział chłodno.

Nerezza

Miała kilkanaście siniaków na twarzy, szyi i ramionach. Uniosła brwi.
- Naprawdę dziękuję, że zechciałeś mi to powiedzieć. - powiedziała ironicznie i minęła go.

Sometha

Pokręcił tylko głową.
-Wiedziałem, że tego nie zrozumiesz - powiedział cicho.
Wyszedł z domu.

Nerezza

Poszła na podwórko. Usiadła na trawie i zaczęła płakać.

Sometha

Wrócił późno w nocy. Dosyć mocno się zataczając poszedł do salonu i położył się na kanapie.

Nerezza

Nadal siedziała na zewnątrz. Patrzyła w niebo.