Opowiadanie nr 18 od Somethy

Sometha

Zabrał rękę i odwrócił wzrok.
-Zostanę z tobą dopóki nie odzyskasz sił. Potem pewnie odejdę - mruknął -Nie chcę, żebyś znowu przeze mnie cierpiała - dodał.

Nerezza

- A ja nie chcę, żeby moje dziecko wychowywało się bez ojca. - powiedziała. - I prawdopodobnie bez matki. - dodała ciszej.

Sometha

Spojrzał na nią. Wziął ją za rękę.
-Nie mów tak. Będziesz żyć - powiedział.

Nerezza

- Ale ja nie chcę żyć. - mruknęła po chwili.

Sometha

-Nie możesz tak mówić. Masz dla kogo żyć - powiedział -Co się stało przez ten miesiąc? - zapytał nagle.

Nerezza

Ponownie zamknęła oczy i lekko pokręciła głową.
- Nic takiego. - odpowiedziała.

Sometha

-Mówisz, że nic takiego, a wróciłaś z nowymi bliznami i tatuażem - mruknął.

Nerezza

- Zawsze chciałam mieć tatuaż, ale bałam się go zrobić. - mruknęła. - A blizny... po prostu powiedziałam pewnym osobom, co o nich myślę.

Sometha

-A im się to nie spodobało... - mruknął i pokręcił głową -Naprawdę chcesz się zabić przeze mnie, czy jest inny powód? - zapytał.

Nerezza

Wzruszyła ramionami.
- Przez ciebie też, ale są również inne powody. - odpowiedziała.

Sometha

Westchnął cicho i odwrócił wzrok.
-Przepraszam... - mruknął.

Nerezza

- Nie masz za co przepraszać. To moja wina. - powiedziała.

Sometha

-Niby dlaczego twoja? - zapytał.

Nerezza

- Za dużo od ciebie wymagałam. I robiłam sobie za dużą nadzieję. - odpowiedziała.

Sometha

-Nie wymagałaś ode mnie za dużo. To ja zachowywałem się jak idiota... Nadzieję na co?

Nerezza

- Wymagałam za dużo i to ja zachowywałam się jak idiotka. - mruknęła. - Nadzieję na... nieważne.

Sometha

-Ja zawiniłem. Płakałaś przeze mnie, raniłem cię, łamałem obietnice... - pokręcił głową -Jeśli nadzieję na ślub i wspólne życie, to spełniłaby się.

Nerezza

Kilka łez popłynęło jej po policzku.
- Chcę, żeby to się spełniło. - powiedziała cicho.

Sometha

Otarł jej łzy.
-Nie płacz maleńka - powiedział cicho.

Nerezza

- Ale nie zasługuję na takie życie. - powiedziała.

Sometha

-Zasługujesz, każdy zasługuje - powiedział.

Nerezza

Pokręciła głową.
- Zabijałam, kradłam, torturowałam, porywałam, napadałam, podpalałam domy, zatruwałam studnie... Oprócz tego robiłam jeszcze wiele innych rzeczy, do których wstydzę się przyznać. A to wszystko dla przyjemności i pieniędzy. - powiedziała. - Nie zasługuję na bycie szczęśliwą.

Sometha

Po chwili wahania lekko ją przytulił.
-Równie dobrze mógłbym to samo powiedzieć o sobie... - mruknął.

Nerezza

- Będąc Pieskiem musiałeś to robić. Ja robiłam to z własnej woli. - powiedziała.

Sometha

-Nie zawsze mnie do tego zmuszali... - powiedział cicho -Zabiłaś kiedyś dziecko? - zapytał.

Nerezza

- Nie wiem. Pewnie kilka zginęło w pożarze, który wywołałam lub się zatruło. - mruknęła.

Sometha

-Więc nie wiesz, jak to jest... - nie dokończył.

Nerezza

Spojrzała na niego pytająco. Odruchowo mocniej przycisnęła do siebie synka.

Sometha

Odwrócił wzrok. Przez długą chwilę milczał.
-Zrobiłem to. Nie raz - powiedział cicho.

Nerezza

- Ale... czemu? - spytała.