Opowiadanie nr 18 od Somethy

Sometha

Uniósł lekko brwi, ale nie skomentował tego.
-Gdzie byłaś? - zapytał.

Nerezza

- Uważaj, bo ci powiem. - burknęła.

Sometha

Wywrócił oczami.
-Jak tak na ciebie patrzę, to chyba wolę nie wiedzieć co robiłaś przez ten miesiąc... - mruknął.

Nerezza

- I dobrze, bo i tak bym ci nie powiedziała. - burknęła. Minęła go i poszła do pokoju. Po chwili zamknęła drzwi na klucz.

Sometha

Westchnął ciężko. Wrócił do salonu, w którym najwyraźniej miał spędzić noc.

Nerezza

Z pokoju wyszła dopiero trzeciego dnia. Poszła do kuchni i zaczęła robić sobie coś do jedzenia.

Sometha

Akurat wtedy karmił synka.
-Będziesz mnie teraz unikała? - zapytał.

Nerezza

Wzruszyła ramionami. Nie odpowiedziała.

Sometha

Westchnął cicho.
-Nie obrażę się, jeśli będziesz chciała mnie zostawić... - mruknął.

Nerezza

Ponownie nic nie powiedziała. Oparła się rękami o blat i przymknęła oczy.

Sometha

Wstał z krzesła. Trzymał synka na rękach. Podszedł do dziewczyny.
-Tęsknił za tobą - powiedział.

Nerezza

Spojrzała na synka. Miała mętny wzrok.
- Cześć, mały. - powiedziała.

Sometha

Spojrzał na nią uważnie. Nie podał jej dziecka, które wyciągało w jej stronę rączki.
-Co ty robiłaś przez te trzy dni? - zapytał.

Nerezza

Wzruszyła ramionami.
- Odpoczywałam. Głównie spałam lub leżałam i gapiłam się w sufit. - odpowiedziała.

Sometha

-To czemu masz taki mętny wzrok? - zapytał.

Nerezza

Odwróciła wzrok.
- Bo wcześniej ćpałam. I to dużo. - mruknęła po dłuższej chwili.

Sometha

Uniósł brwi.
-Miałaś z tym skończyć... To że prawie umarłaś niczego cię nie nauczyło? - powiedział, siląc się na spokojny ton.

Nerezza

Ponownie wzruszyła ramionami.
- I tak nikogo nie obchodzę. Niewielka strata, gdy umrę. - mruknęła.

Sometha

Położył rękę na jej ramieniu.
-Ej, nie mów tak. Mnie obchodzisz, poza tym masz przecież syna - powiedział.

Nerezza

- Nilvaren jest jeszcze za mały, by mnie pamiętać. - powiedziała. - A tobie zależy tylko na jednym.

Sometha

-Naprawdę chciałaś, żeby został bez matki? - zapytał -A mi zależy na tobie - mruknął.

Nerezza

- Nie kłam, nie zależy ci na mnie. - powiedziała. Zignorowała pytanie.

Sometha

Po chwili wahania lekko ją objął.
-Zależy, ale jeśli chcesz mnie zostawić, to spróbuję się z tym pogodzić. Tylko chcę jeszcze, żebyś wiedziała, że żałuję tego co wtedy zrobiłem - powiedział cicho.

Nerezza

Nie odpowiedziała. Cofnęła się i odwróciła się do niego plecami. Po jej policzkach zaczęły spływać łzy.

Sometha

Spojrzał na nią. Zawahał się. Po chwili posadził dziecko na krześle i przytulił dziewczynę.
-Nie płacz... - powiedział cicho -Nie chcę, żebyś przeze mnie płakała.

Nerezza

Spuściła głowę.
- Zostaw mnie. - powiedziała cicho. - I tak przez ciebie za dużo wycierpiałam.

Sometha

Spuścił głowę. Rozluźnił uścisk.
-Przepraszam... Mam odejść?

Nerezza

- Jeśli chcesz odejść, to to zrób. - mruknęła.

Sometha

Pokręcił głową.
-Nie chcę - powiedział.

Nerezza

- W takim razie zostań. Ale z nami i tak koniec. - mruknęła. Popatrzyła na jedzenie, które sobie zrobiła, ale tylko lekko pokręciła głową i wyszła z kuchni.