Opowiadanie nr 17 od Somethy

Sometha

Wzruszył ramionami.
-Jeśli nie chcesz, zrozumiem. - powiedział.

Nerezza

- Nie powiedziałam, że nie chcę. - stwierdziła z lekkim uśmiechem.

Sometha

-Więc chodź - powiedział z lekkim uśmiechem -Przy odrobinie szczęścia nawet nie wpadniemy na moją matkę, a nawet jeśli, to nie przejmuj się nią. - dodał.

Nerezza

Roześmiała się.
- Chyba nie może być aż taka zła. - powiedziała, patrząc na Yamisa.

Sometha

-Uwierz mi, czasem naprawdę trudno z nią wytrzymać - powiedział.

Nerezza

- Skąd ja to znam... - mruknęła.

Sometha

-To idziesz? - zapytał.

Nerezza

Wzruszyła ramionami.
- Jeśli chcesz, to mogę pójść.

Sometha

-Chcę. - stwierdził.
Chwycił ją za rękę i pociągnął ulicami miasta.

Nerezza

Szła obok mężczyzny, dyskretnie rozglądając się. Trochę zbliżyła się do niego.

Sometha

Po jakimś czasie trafili do bogatszej części miasta.

Nerezza

Nerezza dopiero teraz zauważyła zniknięcie pantery. Nie przejęła się tym, zawsze gdzieś znikała, jak wchodziły do jakiegoś miasta.

Sometha

Dotarli do dużego, białego domu. Do drzwi prowadziły dwa schodki. Mężczyzna szybko je pokonał i otworzył drzwi.
-Panie przodem - powiedział, wykonując parodię dworskiego ukłonu.

Nerezza

Parsknęła śmiechem.
- Dzięki. - powiedziała, przechodząc obok niego i wchodząc do domu.

Sometha

Wszedł zaraz za nią, zamykając za sobą drzwi. Znaleźli się w przestronnym holu. Mężczyzna rozejrzał się. Kiedy stwierdził, że nikogo nie ma, podszedł do schodów prowadzących na piętro i spojrzał wyczekująco na Nerezzę.

Nerezza

Podeszła do mężczyzny, rozglądając się na boki.

Sometha

Zaczął wchodzić do góry. Na piętrze znajdowały się trzy pary drzwi.

Nerezza

Niepewnie szła za Yamisem. W pewnym momencie lekko złapała go za rękę.

Sometha

Kiedy złapała go za rękę, spojrzał na nią pytającym wzrokiem.

Nerezza

Zignorowała spojrzenie Yamisa i zacisnęła palce na jego dłoni.

Sometha

Rozluźnił się. W domu nie było nikogo poza nimi, w innym wypadku już dawno by kogoś spotkali.

Nerezza

Zbliżyła się do Yamisa. Nadal nie czuła się pewnie.

Sometha

-Co się dzieje? - zapytał.

Nerezza

- Nic. - mruknęła. - Po prostu dziwnie się czuję.

Sometha

-Może powinnaś odpocząć? - zasugerował.

Nerezza

- Może tak. - odpowiedziała, lekko się uśmiechając.

Sometha

Zaprowadził ją do swojego pokoju. Był urządzony raczej skromnie. Łóżko, szafa, stolik i dwa krzesła.
-Proszę, rozgość się - powiedział.

Nerezza

Stała, nie wiedząc co zrobić. Po chwili położyła się na łóżku. "Miła odmiana" pomyślała, przecierając oczy.

Sometha

Usiadł na jednym z krzeseł. Wyjrzał przez okno.

Nerezza

- Twoja rodzina nie będzie zła, że tutaj jestem? - spytała, przerywając milczenie. - Czy zamierzasz mnie przed nią ukrywać?