Opowiadanie nr 17 od Somethy

Sometha

-Hej, nie obrażaj się. - powiedział, podchodząc do niej.

Nerezza

- Nie obrażam się. - powiedziała i przewróciła oczami.

Sometha

-Na pewno? - objął ją lekko i oparł głowę na jej ramieniu.

Nerezza

- Na pewno. - lekko się uśmiechnęła. - I trzymaj łapy przy sobie. - dodała, ale nie odsunęła się od niego.

Sometha

-Ale chyba ci to za bardzo nie przeszkadza. - wymruczał.

Nerezza

- W sumie nie przeszkadza. - stwierdziła.

Sometha

-Wiedziałem. - mruknął, lekko muskając wargami szyję dziewczyny.

Nerezza

Pozwoliła mu na to. Po chwili obojętności odezwała się.
- Lepiej przestań, bo się rozpędzisz.

Sometha

-Nie zrobię niczego więcej bez twojej zgody. - zapewnił.

Nerezza

- Skoro tak twierdzisz... - mruknęła.

Sometha

Puścił ją i odrobinę się odsunął.
-Trochę więcej zaufania...

Nerezza

- I tak ci wystarczającą zaufałam. - powiedziała i odwróciła się do niego.

Sometha

Westchnął cicho.
-Lepiej już chodźmy, nie mam zamiaru spędzać kolejnej nocy w pobliżu rzeki. - zmienił temat.

Nerezza

- Ja też nie. - powiedziała i ruszyła za Yamisem.

Sometha

Pod wieczór znaleźli się na skraju pustyni. Yamis spojrzał na piasek, który zdawał się nie mieć końca.

Nerezza

Westchnęła.
- Lepiej odpocznijmy tutaj. - powiedziała.

Sometha

-Mhm... - mruknął tylko.
Wróciły wspomnienia.

Nerezza

Usiadła pod najbliższym drzewkiem. Suku położyła głowę na jej kolanach, domagając się głaskania.

Sometha

-Pójdę poszukać drewna - rzucił, po czym oddalił się.

Nerezza

Kiwnęła głową i popatrzyła na oddalającego się mężczyznę. Gdy Suku zawarczała, zaczęła ją głaskać.

Sometha

Wrócił po pół godzinie. Oprócz gałęzi niósł również martwego królika.

Nerezza

- Co tak długo? - spytała, unosząc brwi.

Sometha

-Chciałem upolować coś na kolację. - powiedział.

Nerezza

- Zauważyłam. - powiedziała tylko. Gdy spróbowała zmienić pozycję na wygodniejszą, pantera cicho zawarczała.

Sometha

Mężczyzna rozpalił ognisko. Zdjął skórę z królika. Teraz wystarczyło go jakoś przyrządzić. Miał nadzieję, że wyjdzie mu coś zjadliwego.

Nerezza

W tym samym czasie Nerezza wpatrywała się w ogień, próbując uspokoić myśli. Nie pamiętała, kiedy ostatnio pozwoliła jakiemuś mężczyźnie aż tak się do siebie zbliżyć.

Sometha

Wyglądało... dość dobrze. Yamis podał dziewczynie jej porcję. Zaczął jeść swoją. Nie smakowało źle.

Nerezza

Odezwała kawałek i dała Suku.
- Więcej ci nie oddam. - mruknęła, widząc, jak pantera na nią patrzy. Również zaczęła jeść.

Sometha

Rzucił kawałek panterze, która dla odmiany zaczęła wpatrywać się wyczekująco w niego.

Nerezza

- Jak tak dalej pójdzie, to niedługo się rozleniwi. - powiedziała Nerezza, lekko się uśmiechając.