Opowiadanie nr 10 od Somethy

Sometha

Resztą dnia upłynęła Somethcie i Etanielowi na przygotowaniach do podróży.

Lis

Do zamku wróciliśmy wieczorem, a po położeniu małego spać, udałam się do komnat Somethy, by z nią porozmawiać.

Sometha

Sometha usłyszała ciche pukanie do drzwi.
-Proszę. - powiedziała.

Lis

Weszłam do środka, uśmiechając się do przyjaciółki.
- Jak tam? - spytałam.

Sometha

-Dobrze. - uśmiechnęła się.

Lis

- Przygotowania wrą? - zażartowałam.

Sometha

-Oj tak. - odpowiedziała.

Lis

- Niby byłaś tu pięć miesięcy, ale i tak będę za tobą tęsknić - powiedziałam.

Sometha

-Ja również. - odpowiedziała.

Lis

Rozmawiałyśmy na różne tematy, a po pewnym czasie zeszłyśmy na temat dzieci.

Sometha

-Silyen bardzo cię polubił - zauważyła zmiennokształtna.

Lis

Uśmiechnęłam się słabo.
- Ja go także, na razie nic nie pamięta z wydarzeń sprzed dwóch dni, ale boję się, że wkrótce pamięć może powrócić - westchnęłam.

Sometha

Sometha dobrze wiedziała czym powrót pamięci zazwyczaj się kończy. Ross może już się szykować na pobudki w środku nocy.

Lis

- Mogłabym go oddać komuś pod opiekę, lordowie mi to dzisiaj proponowali, ale nie potrafię - przyznałam.

Sometha

-Doskonale to rozumiem - odpowiedziała.
Ona również nie potrafiłaby oddać małej.

Lis

- W jakiś dziwny sposób, ten czterolatek skradł mi serce i za nic w świecie nie rozumiem, jakim cudem mogłam się do kogoś tak mocno przywiązać w jeden dzień - westchnęłam.

Sometha

-Instynkt macierzyński się odezwał? - podsunęła.

Lis

Pokręciłam głową.
- Nie tyle macierzyński, co pokochałam go, jak członka rodziny - zaśmiałam się. - Zawsze chciałam mieć młodszego braciszka, a odkąd Malii wyruszyła w podróż brakuje mi kogoś, kim mogłabym się zająć - powiedziałam.

Sometha

Sometha już miała coś odpowiedzieć, kiedy z kołyski dobiegł cichy płacz. Z cichym westchnięciem kobieta wzięła córkę na ręce.

Lis

Przyglądałam się tej rozczulającej scence z szerokim uśmiechem.

Sometha

"Nigdy nie miałam ręki do dzieci" myślała Sometha kołysząc Izerę.

Lis

Według mnie Sometha radziła sobie świetnie. Miała odpowiednie podejście do Izery.

Sometha

Oj, gdyby Rossen widziała jak Som radziła sobie z dziećmi jeszcze kilka lat temu... Wtedy nie było tak kolorowo.

Lis

Może i kiedy mnie poznała nie byłam małym dzieckiem, ale sam fakt, że potrafiła mnie do siebie przekonać coś znaczył. Wyszczerzyłam się do Somethy:
- Uważam, że masz świetne podejście do dzieci - stwierdziłam.

Sometha

-Kiedyś tak nie było - odpowiedziała.

Lis

Pokręciłam z rozbawieniem głową.

Sometha

-Nie śmiej się. Kiedyś na prawdę nie miałam do niczego cierpliwości, a do dzieci tym bardziej - prychnęła.

Lis

- Dobrze, już dobrze, kapituluję - odparłam, podnosząc ręce do góry.

Sometha

Kobieta posłała Ross tryumfalne spojrzenie. W tym czasie dziecko usnęło. Sometha odłożyła małą do kołyski.

Lis

I tak uważam, że masz genialne podejście do dzieci - parsknęłam w myślach i posłałam jej zadziorne spojrzenie.