Odpowiadanie nr 11 od Estme

Lis

Uśmiechnęłam się smutno, patrząc na odjeżdżającą elfkę. Westchnęłam, zastanawiając się kiedy odkryje ukryte w jukach miecz, łuk wraz z kołczanem pełnym strzał i kilka ksiąg, które mogły jej się przydać. W kolejnej sakwie był zapas złota i srebra. Skierowałam się w kierunku najbliższej polany, na której czekali na mnie już moi mali przyjaciele.
- Pilnujcie jej - poleciłam. - Pilnujcie jej, a gdyby Maliya znajdowała się w jakimkolwiek niebezpieczeństwie nie wahajcie się udzielić mej siostrze wparcia. Przekażcie wszelakim innym zwierzętom dobra i tym, które kłaniają się ku mrokowi, że Maliya Glacies została ogłoszona księżniczką elfów, co oznacza, że każdy atak na nią przyjmowany będzie, jako atak na rodzinę królewską elfów - powiedziałam twardo.
Podążałam przez pewien czas za młodą do czasu, aż ta zatrzymała się na nocleg. Wymieniłam porozumiewawcze myśli z szarą wilczycą, która bezszelestnie zaniosła do obozowiska jedno ze swych szczeniąt. Wiedziałam, że Malii zyska w małym wilczątku wiernego i oddanego towarzysza, który wraz z Jasnoskrzydłym będzie się nią opiekował.

Maliya

- No super - mruknęłam - Nie dość że wredny koń, to jeszcze wilczek który jak dorośnie spróbuje mnie zjeść. Cudownie.
Pomyślałam, że ludziom pólelfka z wilkiem rzucałaby się w oczy jeszcze bardziej niż półelfka. Niedobrze.
- No dobra - powiedziałam do wilczka. - Ale masz być grzeczny i nie hałasuj, dobra? - no dobra, mówienie do koni jest jeszcze w miarę normalne, ale gdyby ktoś widział jak rozmawiam z małym wilczkiem, na pewno dostałabym plakietkę z napisem "UWAGA. WARIATKA".
Chyba zwierzę nie zrozumiało, bo wydało z siebie przeciągły pisk, tak jakby chciało sprawdzić, jak wysoki dźwięk potrafi z siebie wydać. Chyba jednak nie posłucha.

Lis

[Maliya, ale wiesz, że Malii zna mowę zwierząt, nie?]
Po raz ostatni uśmiechnęłam się do mej siostry, a potem ruszyłam z powrotem do zamku. Wiedziałam, że minie prawie dziewięć lat, nim ujrzymy się ponownie, jednak znałam swe obowiązki wobec mego ludu. Wskoczyłam na grzbiet Evila, a potem, prostując się dumnie wjechałam do miasta w otoczeniu Królewskiej Straży. Czas przygotować się do koronacji.

Maliya

- No dobra - westchnęłam. - Przecież cię nie zostawię.
Wilczek spojrzał na mnie jak na idiotkę. "No jasne, że nie".
Chyba zwierzęta za często uznają, że jestem idiotką.
[Opowiadanie uważam za zakończone]